Ήταν άλλο ένα επαγγελματικό ταξίδι. Ξέρεις, από αυτά που φτιάχνεις τις βαλίτσες σου μαζί με λίγη βαρεμάρα και ψεύτικα χαμόγελα ή στην καλύτερη, από αυτά που τα βλέπεις σαν σχολική εκδρομή με τους κολλητούς. Πάντως το σκηνικό δεν άλλαζε,...
«Τι θέλεις;»
«Αυγά τηγανητά με πατάτες και την πιο παγωμένη μπύρα, στου Πιτσόλου…»
«Στου Πιτσόλου ε; θυμάσαι;»
Δεν ξέρω πότε πήγα για πρώτη φορά εκεί. Την συγκεκριμένη φωτογραφία την είχε τραβήξει η μητέρα μου, λίγο παραπέρα από του Πιτσόλου, στο ποταμάκι, στο...
Οδηγούσα και η μόνη επιθυμία που είχα ήταν να έρθει η Έλλη στο σπίτι μου, να καθίσουμε οκλαδόν στον καναπέ, να την πάρω μια τεράστια αγκαλιά, να πούμε ένα σωρό από βλακείες, να τις τραβήξω τις δυο κοτσίδες της,...
Έχω μεγάλο σόι. Πολύ μεγάλο. Ο ένας παππούς είχε οκτώ εν ζωή αδέλφια. Οκτώ εν ζωή, γιατί η προγιαγιά μου η κουνέλα είχε κάνει δώδεκα! Αυτά τα οκτώ αδέλφια, γεννοβόλησαν από δύο τρία παιδιά το καθένα, δηλαδή, χωρίς να...
Σαν σήμερα θα γέμιζε το σπίτι από αγάπη, μυρωδιές, φούρια, πολύχρωμες ανακατωμένες χαρτοπετσέτες, αυτοσχέδια φαναράκια, φρεσκοποτισμένα λουλούδια, σαλάτες και το αγαπημένο σου παστίτσιο ή τα γεμιστά που ήταν το δώρο μου για σένα. Ένταση, λίγα νευράκια και "αχχχχχ μην...
Ήταν μια από αυτές τις ημέρες που ξύπνησα με εκείνο το σφίξιμο στην καρδιά και τα γνωστά βαρίδια στα πόδια. Σύρθηκα μέχρι τον καναπέ, έπινα τον καφέ όσο πιο αργά μπορούσα, μέχρι που ο χρόνος μου τελείωσε και έπρεπε...
Με νευριάζεις και σου φωνάζω, σε νευριάζω και πεισμώνεις και μετά σαν καταλαγιάσουν όλα, θυμάμαι πόσο πολύ σε αγαπάω. Αντιστροφή ρόλων και τύψεις. Πρέπει να γίνω αυτό το άλλο και δεν θέλω. Είμαι η κόρη σου. Αυτό είμαι. Θέλω...
Επάγγελμα ασφαλίστρια. Επίσης, πέρα από επαγγελματίας, blogger, φίλη, αδελφή, θεία, ξαδέλφη, νονά και άνθρωπος με ένα σωρό ιδιότητες, όπως κι εσείς άλλωστε, φροντίζω κάθε πρωί να κάνω "ομμμμ". Να κοιτάζω τον ήλιο ή τα σύννεφα, σημασία δεν έχει και...
Ήταν χειμώνας όταν αγόρασα αυτό το μικρό μενταγιόν με το στέμμα. Η αλήθεια ήταν ότι ούτε εγώ καταλάβαινα γιατί η ματιά μου καρφώθηκε αμέσως σε αυτό. Τα αγαπημένα μου μπλιμπλίκια ήταν πάντα λιτά και συνήθως κατέληγαν σε μια καρδιά....
Πετάχτηκες με τις πιτζάμες σου, αναμαλλιασμένη και ήρθες βαριανασαίνοντας στο δωμάτιο.
«Η ζακέτα… έφυγε»
«Έφυγε και που πήγε;»
«Πήγε στο φούρνο»
«Μα μπορεί να πάει η ζακέτα μόνη της στο φούρνο;»
Άρχισες να μου φωνάζεις, όπως τότε, όταν ήμουν μικρή κι έκανα αταξίες. Εσύ...
Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου και να ξέρεις ότι τώρα πια δεν σε εκτιμώ. Αυτό δεν συνέβη από την αρχή. Στην πορεία των χρόνων ανακάλυπτα κάθε τόσο μια πτυχή του χαρακτήρα σου που δεν μου άρεσε. Ήμουν μικρή,...
Σαν η θύμηση χαθεί στα μονοπάτια του μυαλού, ξεκινάει ένα μακρύ υπέροχο ταξίδι ...
Τελευταίος ήχος η πόρτα του αυτοκινήτου που έκλεινε και αμέσως μετά, το κλειδί, το μαρσάρισμα της μηχανής, ταχύτητα πρώτη και καλό μου ταξίδι.
Η Κυλλήνη, σήμαινε το...
Το «ΟΚ!! ΣΟΡΡΥ!!» δεν είναι απάντηση.
Για την ακρίβεια, είναι συγκεκαλυμμένη αγένεια. Ένα απαξωτικό «άντε παράτα μας», το οποίο συνοδεύεται με σκέψεις γεμάτες μπινελίκια. Νοιώθεις ότι δεν φταις, ότι αδικείσαι, ή μήπως φταις; Αν σας έρθει η επιθυμία να μπείτε...
Ήταν από εκείνες τις χαλαρές στιγμές ενός καλοκαιρινού απογεύματος. Είχα ξαπλώσει στον καναπέ με απλωμένα τα πόδια, ρουφώντας την πρώτη γουλιά από τον φρέσκο καφέ. Μοσχομυριστή απόλαυση. Στο ραδιόφωνο έπαιζε μια ήρεμη μελωδία. Βαριεστημένα άπλωσα το χέρι μου, έπιασα...
8 Νοεμβρίου και η ημέρα ξεκινούσε κάπως έτσι με την ίδια πάντα ερώτηση, ‘’γιορτούλα μου;’’
Τα βάζα ήταν γεμάτα με χρυσάνθεμα σε διάφορα χρώματα. Τα έφτιαχνε η μάνα με τα χέρια της κι εγώ περίμενα μετρώντας τις ώρες μέχρι να...
Ο Μάϊος, από τότε που θυμάμαι, έκρυβε ανάμεσα στις ημέρες του μια μεγάλη γιορτή για την οικογένεια.
Σαν κλείνω τα μάτια, η μνήμη γεμίζει από ήλιο, φως, χρώματα, λουλούδια, μπλούζες αμάνικες και ξυπολησιά κι ας φώναζε η μάνα, γιατί αυτή...
"Τι να περιμένουμε πια;"
"Τα παιδιά να γυρίσουν ή το θάνατο να μας πάρει ... Όποιος έρθει πρώτος!" (Από το βιβλίο της Λένας Μαντά "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι")
Μόλις το διάβασα θύμωσα, έβρισα, έκλεισα το βιβλίο και την πόρτα ξωπίσω...
Είναι κάτι ημέρες σαν την σημερινή, έτσι χωρίς ιδιαίτερο λόγο, που νοιώθω την ανάγκη να πω σε όλους εσάς ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Σκεφτόμουν την ώρα που οδηγούσα για το γραφείο, ότι δεν γνωριζόμαστε. Μου φάνηκε αστεία η πιθανότητα αλλά πραγματική,...
Δεν μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα. Δεν έχω σκαρφαλώσει ποτέ στα πεζούλια της Οίας για να χειροκροτήσω τον ήλιο να χάνεται μέσα στο χρυσό της θάλασσας. Μελαγχολώ. Βλέπω αυτά τα χρώματα στον ουρανό και μου ‘ρχονται τα κλάματα. Αυτό το...
Λοιπόν, διαμαρτύρομαι εντόνως απέναντι σε όλα αυτά τα ρητά και τα αποφθέγματα που μου έχουν κάψει τον εγκέφαλο, για τη φιλία, τον έρωτα, την οικογένεια και άλλες τέτοιες όμορφες αγγελικές μπούρδες. Ρητά και αποφθέγματα που προσπαθούν να με πείσουν,...
Σου έχω μιλήσει για την θεία Αγλαΐτσα; Όχι; Άκου λοιπόν. Η θεία Αγλαΐτσα ήταν από τους πιο υπέροχους ανθρώπους. Αιγυπτιώτισσα από εύπορη οικογένεια, έζησε την πιο πλούσια ζωή απ’ όλους μας. Δεν μιλάω για την ύλη άστη αυτήν, γιατί...
Υπάρχουν κάτι ημέρες, που όλα μοιάζουν δύσκολα. Είναι σαν να αρχίζεις από την αρχή να μαθαίνεις να βαδίζεις. Πέφτεις και σηκώνεσαι, ξανά και ξανά και ας ματώνεις.
Κοιτάς τον εαυτό σου στο καθρέφτη και βλέπεις δύο μάτια βουρκωμένα. Είναι η...
Σεπτέμβρης. Ένας βαθύς αναστεναγμός που καταλήγει σε μακρόσυρτο ουφ. Το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι που συνοδεύεται από την απαραίτητη δόση μελαγχολίας. Το αφυδατωμένο δέρμα, οι σκισμένες φτέρνες και το τέλος των διακοπών. Οι παραφουσκωμένες βαλίτσες από τα άπλυτα και...
Ζηλεύεις. Θέλεις να φωνάξεις, να κάνεις καυγά, να τα σπάσεις όλα. Θέλεις να χωρίσεις. Θέλεις να εκδικηθείς. Σου φταίει το άλλο πρόσωπο. Σου φταίει ο/η σύντροφος σου, ο Ερμής που είναι ανάδρομος, ο διευθυντής σου. Σου φταίνε οι Πυξ-Λαξ...
Ο Μαρκ δούλευε στο μέσα δωμάτιο με κλειστή την ενδιάμεση πόρτα.
Την προηγούμενη Κυριακή νωρίς το πρωί, μια ημέρα πριν την απαγόρευση της κυκλοφορίας, πήγαμε με το αυτοκίνητο στο γραφείο του, στο κέντρο των Αθηνών και το αδειάσαμε από υπολογιστές,...
Πάει καιρός τώρα, που σκέφτομαι, ότι κάθε καλοκαίρι γράφει στο βιβλίο της ζωής μας από μια καινούργια ιστορία. Φταίει ίσως, ότι το χέρι μου πήγε και τρύπωσε στο βαλιτσάκι των παιδικών μου χρόνων. Ξεπήδησαν φωτογραφίες, γράμματα, σημειώσεις, ραβασάκια και...
Το fb ρωτάει τι σκέφτομαι. Να λοιπόν τι σκέφτομαι.
Η ελευθερία πολλές φορές κοστίζει ακριβά. Να είσαστε όμως σίγουροι ότι πιο ακριβά κοστίζει η σκλαβιά.
Πετάξτε από πάνω σας κάθε τι που δηλητηριάζει τη ψυχή σας. Τις περισσότερες φορές δεν είναι...
Τα πουλιά πέταγαν χαμηλά κάνοντας κύκλους πάνω από το κεφάλι μας. Η βροχή μόλις είχε αρχίσει και τα χρώματα του ουρανού άλλαζαν.
Ένας ένας οι επισκέπτες άφηναν τις ξαπλώστρες τους και έτρεχαν να κρυφτούν. Αλήθεια από τι; από την ομορφιά...
Θα ήθελα να αντίκριζα τη θάλασσα του Τσιλιβή μαζί σου,
Να σε έβλεπα ξανά να κολυμπάς βαθειά μέχρι εκεί που το κεφάλι σου χανόταν στον ορίζοντα,
Να σε καμάρωνα με το ψάθινο καπέλο σου,
Θα ήθελα να ξαναμύριζα το μπουγαρίνι και το...
Έρχεται η ημέρα που κάνεις το σταυρό σου και με τα δυο σου χέρια για την απόφαση που πήρες. Αποποίηση περιουσίας. Κοιτάς πίσω σου και βλέπεις λαβωμένες ψυχές που μαχαιρωθήκαν πισώπλατα και ξανακάνεις το σταυρό σου αλλά αυτή τη...
«Με χώρισε»
«Μα τώρα σας άφησα μια χαρά ή κάτι δεν κατάλαβα;»
«Με χώρισε, τώρα ξαφνικά, από το τηλέφωνο» είπε και το κλάμα σκέπασε τις λέξεις .
Ήταν όλα μια χαρά, στο ορκίζομαι, ήταν όλα μια χαρά. Περνούσαμε υπέροχα. Ακόμα και τις...
Οργή και θυμός,
Για τα βλέμματα τα θολά. Τα βλέμματα εκείνα που ουρλιάζουν και ξεσκίζουν με τις άναρθρες κραυγές τους τα σωθικά σου.
Οργή και θυμός,
Για τα μάτια τα κλαμένα που έμειναν στεγνά.
Οργή για θυμός,
Όχι για τον πόνο που βίωσες, μα...
«Ευχαριστώ το μπαμπά μου» … όχι, όχι.
«Ευχαριστώ τη μαμά μου»… βαρετό.
«Ευχαριστώ τον παππού μου και τη γιαγιά μου» … σοβαρέψου!
«Ευχαριστώ την Εύα και τον Αδάμ. Ευχαριστώ το μήλο και τον όφι. Ευχαριστώ το προπατορικό μας αμάρτημα και το σκασιαρχείο...
Ήρθες με το σακίδιο σου γεμάτο λιχουδιές. «Αυτή τη μαρμελάδα λεμόνι την έχει φτιάξει ο πατέρας μου που δεύτερη δεν έχει και αυτό είναι γλυκό ελιάς και τα κρακεράκια …» Σε κοίταξα λίγο άγρια. «Ρε συ πας καλά; Κάτσε...
Με τον πάνω όροφο είχα τελειώσει. Τα πράγματα είχαν μπει ήδη σε κούτες. Κατέβηκα τη σκάλα με φούρια. Δεν θα άφηνα τα συναισθήματα να με κατακλύσουν. Έπρεπε να τελειώσω με τη μετακόμιση. Μόνο αυτή η έντονη μυρωδιά της κλεισούρας...
Κυριακή, κοίταξα το ρολόι δίπλα μου και έδειχνε 9 το πρωί. Τεντώθηκα και με τα μάτια μισόκλειστα πήγα κατευθείαν να βάλω τον καφέ να γίνεται. Άνοιξα τα παράθυρα, ένα-ένα στη σειρά και γέμισε το σπίτι από τον πρωινό ήλιο...
Με ξύπνησε ο ήχος της βροχής όπως έπεφτε στα εξώφυλλα. Σάββατο, Ιούνης και βροχή. Αλλόκοτος συνδυασμός. Γύρισα και σε κοίταξα, κοιμόσουν γαλήνιος. Έκλεισα την πόρτα και σε άφησα σκαρφαλωμένο στα όνειρα σου. Άνοιξα διάπλατα παράθυρα και μπαλκονόπορτα. Ρούφηξα τη...
Άκου, δεν θα βγω στις πλατείες να κάψω τα εσώρουχά μου. Δεν θα τσακωθώ για τις δουλειές στο σπίτι μαζί σου και δεν θα σκεφτώ να κρατήσω το βρακί στο χέρι και να φανεί λίγο η καλτσοδέτα για να...
Μπήκα στο μετρό από το σταθμό του Συντάγματος. Ήταν γεμάτο. Προχώρησα λίγο πιο μέσα στο βαγόνι και πιάστηκα από τη χειρολαβή. Ένοιωθα χαρούμενη, ξεκούραστη και φρέσκια. «Μήπως θέλετε να καθίσετε;» άκουσα μια κοριτσίστικη ευγενική φωνή να ρωτάει κάποιον συνεπιβάτη....
Άνοιξα τα μάτια μου και τεντώθηκα με την ησυχία μου. Πήγα να σηκωθώ αλλά το ξανασκέφτηκα, ίσα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και γύρισα πλευρό. Σάββατο είναι βρε αδελφέ μονολόγησα. Όμως … ουφφφφφ, αυτή η λίστα με τις ενοχές...
Λίγες ημέρες από την ώρα που έφυγες, άρχισα να κοιτάω αυτή τη φωτογραφία καθημερινά, με εκείνο το βλέμμα που ξεχνιέται και χάνεται σε κόσμους, σε φιγούρες και αγκαλιές που πια δεν υπάρχουν. Ξέρεις, αυτό άρχισε να συμβαίνει όταν μετά...
Άγιε μου Βασίλη, σε αγαπώ, σε λατρεύω αλλά το έχεις παρακάνει. Δεν ξέρω αν είμαι καλή ή κακή, ούτε καν γνωρίζω αν με συμπαθείς αλλά εσύ τις αταξίες σου τις κάνεις κάθε χρόνο και κανείς δεν σου λέει κουβέντα,...
Ξημέρωσε η Μεγάλη Παρασκευή. Δεν έφυγες και είσαι χαρούμενη. Άφησες φίλους και συγγενείς και έμεινες στην πόλη για να είσαι μαζί του. Επανάσταση στην ηλικία της ωριμότητας. Μάλιστα.
Βγαίνετε έξω με φίλους που "ξέρουν" και νοιώθεις να γεμίζει το είναι...
Ο Νίκος. Για έξι ολόκληρα χρόνια η δραπέτευση από τη ζωή μου και η Μαρία, συμμαθήτριά από το δημοτικό. Μετανάστες χρόνια τώρα στις Βρυξέλλες, μια εικοσαετία να κουβαλάει ο καθένας στην πλάτη του και βάλε. Ξενιτιά και μετανάστες, δύο...
Αύγουστος, με τον ήλιο να καίει, την πετσέτα απλωμένη στη ξαπλώστρα, με το βιβλίο μπερδεμένο κάπου ανάμεσα σε αντηλιακά, άμμο, περιοδικά, κινητό, καφέ και τη μουσική από το παραθαλάσσιο μπαράκι να σκεπάζει το μουρμουρητό του κύματος.
Κορμιά αραδιασμένα γύρω μου...
«Θα έρθει η συμμαθήτριά μας!»
«Πότε;»
«Τώρα, είναι ήδη στο δρόμο.»
«Μην της πεις να έρθει, πηγαίνετε κάπου αλλού, πηγαίνετε κάπου έξω, όχι εδώ, όχι σε παρακαλώ.»
«Δεν καταλαβαίνω, γιατί;»
«Γιατί έχω μόνο φακές, ντροπή …»
Εδώ που τα λέμε δίκιο είχε. Πώς να εμφανίσεις...
Όχι, μία τόση δα λεξούλα που τις περισσότερες φορές μας δημιουργεί πανικό. Δεν προσπαθούμε καν, από το φόβο μήπως κάποιος "μας πει όχι". Της χρεώνουμε αγένεια. Τη ζωγραφίζουμε με χρώμα μαύρο, τη φανταζόμαστε σαν συρματόπλεγμα και την ακούμε σαν...
Δημοφιλή
Ψυχολογία
Γυναίκα μόνη, ψάχνει;
Πόσο δικαίωμα έχουμε στον έρωτα περνώντας τα χρόνια; Υπάρχει χρονικός περιορισμός στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου; Είναι ντροπή η επιθυμία μιας ερωτικής σχέσης μετά τα...
