Τα ύψωσα τα χέρια μου με παλάμες άδειες για να μη με "συλλάβουν" οι τόποι χωρίς καταφύγιο, τα σπίτια που δε με κράτησαν, τα αδέξια παρελθόντα (ναι, στον πληθυντικό αριθμό), οι ζόρικες νύχτες, οι αγκαθωτές αγκαλιές, τα πρόσωπα τα...
Απ’ το εικονοστάσι άρον-άρον με κατέβασες, χωρίς ιερό και όσιο να σεβαστείς.
Άπλωσα το χέρι και συ μού ‘κοψες και τα πέντε δάχτυλα και τα’ αχρήστεψες.
Πήγα την εντολή σου να εκτελέσω και μού ‘κλεισες την πόρτα κατάμουτρα.
Σαστίζω.
Σ’ έναν κυκεώνα φοβισμένων,...
Περπατάς γύρω σου και βλέπεις ανθρώπους να προσπαθούν να κάνουν καλύτερη τη ζωή τους και να φτάσουν στο σημείο που επιθυμούν. Ο κάθε άνθρωπος έχει κάποια δεδομένα και κάποιους στόχους. Ανάλογα με αυτό που ζητάει στη ζωή του δρα....
Κοιτάζεις πίσω σου και δεν ξέρεις αν πρέπει να γυρίσεις ή όχι.
Γνωρίζεις όμως ότι κάποιες καταστάσεις είναι τελειωμένες.
Προσπαθείς να το δεχτείς.
Πως σε κάποια θέματα δεν υπάρχει γυρισμός όσο κι αν θα το ήθελες.
Θες όντως να γυρίσεις;
Αν γυρνούσες θα έκανες...
Σάββατο μεσημέρι κάπου στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη.
Βάζω το κλειδί στην πόρτα ξεκλειδώνοντας αργά χωρίς καμμία βιασύνη.
Στην ησυχία του μεσημεριού ακούω μια φωνή κάπως απόμακρη...
- Πάλι εσύ;
Κοιτάζω τριγύρω, δεν βλέπω κανέναν αλλά και πάλι ποιός θα μπορούσε να κάνει...
Στις 10 του Φλεβάρη και πριν 44 χρόνια έφυγε απ’ τη ζωή ο ποιητής, που όπως πολλοί φαντάζομαι, άργησα να κατανοήσω.
Η αγαπημένη μου φίλη, πάντα και ακόμα με προτρέπει "να μην τον κάνω παρέα".
Όμως αυτό δεν γίνεται, γιατί απλά...
Ζήτησε συγγνώμη απ’ το συνομιλητή του και πήγε στο μπάνιο, να καθαρίσει το παντελόνι του, από το κρασί.
«Φταίει που έχω τόσα χρόνια να περάσω την παραμονή της πρωτοχρονιάς με παρέα. Είναι φυσικό να έχω αμηχανία», παρηγόρησε τον εαυτό του...
Σημαντικό για σένα είναι να ξέρεις πως όλα θα πάνε καλά και πως όλα θα είναι όπως πραγματικά τα θες.
Γύρω σου όλα κυλούν στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς και όλα παίρνουν τον δρόμο τους .
Αρχίζεις να συνηθίζεις την ηρεμία που...
Μυστικό ταξίδι 2η του μήνα.
Των Ακινδύνου, Ελπιδοφόρου, Ανεμποδίστου, Πηγασίου, Αφθονίου.
Τι να πω; Όσα επιθυμώ, γιορτάζουν σήμερα! Έτσι τον θέλω τον καιρό μου πλάι σου. Έτσι ακριβώς. Χωρίς κίνδυνο, ασφαλή, προστατευμένο και προστατευτικό. Γεμάτο ελπίδα και όνειρα και προσμονές. Δίχως...
Και ήρθε η μέρα που μείναμε μόνοι.
Μόνοι με τις αξίες μας.
Αξίες που διαμορφωσαμε σε πείσμα των καιρών.
Αξία στην αγάπη, αξία στην φιλία αξία και στον έρωτα.
Αξία στην ειλικρίνεια.
Μα όμως μείναμε μόνοι ψάχνοντας τις αξίες...
Η κουβέντα άναψε.
Ήξερε, με διάβαζε νεράκι. Το ‘νιωθα.
«Τα μάτια σου είναι θλιμμένα» είπε.
Ξαφνιάστηκα που ‘ναι πια φανερό. Η φωνή του, αν και μελαγχολικά βραχνή, μ’ ανακούφιζε. Πέρασα μια ώρα μαζί του. Μια ώρα γεμάτη. Μια ώρα «γεμάτη». Με νουθεσίες...