[wpca_cookie_allow_code txt="My 3rd party content is blocked" type="my-3rd-party" cc="advertising"]

Βοηθάμε τα παιδιά που μας έχουν ανάγκη

[/wpca_cookie_allow_code]

Αν και φαίνεται αδόκιμος ο συνδυασμός της επιστροφής με τη νέα κατάσταση, μάλλον η ουσία βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα δυο. Αφενός επιστρέφουμε σε παλιές συνήθειες, αφετέρου αντιμετωπίζουμε καινούργια δεδομένα. Θα χρειαστεί όπως δείχνουν τα πράγματα να υιοθετήσουμε νέες συνήθειες και προσαρμόσουμε νέες συμπεριφορές, στις προηγούμενες.

Επιστρέφουμε στους εργασιακούς χώρους, ανοίγουν καταστήματα και επιχειρήσεις, θα ξαναβγούμε για καφέ ή φαγητό αλλά με άλλο τρόπο. Άλλος τρόπος, άλλη ζωή, άλλη νοοτροπία;

Η ζωή και η καθημερινότητα όλων μας άλλαξε σε παγκόσμιο επίπεδο μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες. Ανεξάρτητα από τα διαφορετικά μέτρα αντιμετώπισης, και μόνο η πληροφορία πως κάτι καινούργιο, άγνωστο και πολύ ισχυρό εισέβαλλε στον κοντινό ορίζοντα, άλλαξε η ροή των συνηθειών. Νέες λέξεις μπήκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, πανδημία, ονόματα ιών, μάρκες αντισηπτικών, απολύμανση, απόσταση, περιορισμός, καραντίνα.

Και τώρα πάλι πίσω. Πίσω που; τι έχει μείνει ίδιο με πριν; πώς θα δομηθεί η καινούργια ρουτίνα; πώς θα συνεχίσουμε και κατά που θα πάμε;

Σαν να βρισκόμαστε υπό συνθήκες πολέμου κι έχει λήξει ο συναγερμός. Σταμάτησε ο θόρυβος της σειρήνας. Βγαίνουμε από τα καταφύγια αλλά ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει και το σπουδαιότερο είναι πως δεν ξέρουμε που βρίσκεται ο εχθρός. Μπορεί να βρίσκεται στον συνάδελφο, σ’ εκείνον που περνάει δίπλα στο σούπερ μάρκετ, στον γείτονα, παντού.

Το άγνωστο πολλές φορές μεταφράζεται ως επιθετικό και επικίνδυνο. Πολύ περισσότερο όταν έχει στοιχεία που επιβεβαιώνουν την επικινδυνότητά του. Προκαλεί άγχος, φόβο έως και τρόμο. Αυτή είναι η και βάση της παράνοιας. Δεν είναι λοιπόν παράξενο το γεγονός ότι αρχίζει και δημιουργείται ένα παρανοϊκό κλίμα ανάμεσα στους ανθρώπους. Μας πλησιάζει κάποιος και δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα μας βλάψει ή όχι όπως επίσης δεν μπορούμε κι εμείς να πλησιάσουμε μην τυχόν και βλάψουμε άθελά μας.

Η παράνοια από την προνοητικότητα ίσως δεν απέχουν πολύ αλλά σίγουρα διαχωρίζονται. Η πρώτη διακατέχεται από διάχυτα άγχη και καταστρεπτικά ένστικτα, ενώ η δεύτερη από λογικές διεργασίες, εμπιστοσύνη και από το ένστικτο της διατήρησης της ζωής. Η παρανοϊκή σκέψη βλέπει παντού εχθρούς και κινδύνους χωρίς διαφυγή, με ακατάσχετη καταστροφολογία.

Η προνοητική αντίθετα, δεν παραγνωρίζει τον κίνδυνο αλλά δεν καταβάλλεται από αυτόν. Έτσι διατηρεί τον νου αφυπνισμένο και συντηρεί ζωογόνες άμυνες οι οποίες γεννούν διαρκώς νέες ιδέες αυτοσυντήρησης, συνοχής και σταθερότητας.

Από εκεί πηγάζει η ατομική ευθύνη που μετεξελίσσεται σε συνεκτικό δεσμό ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος θα είναι και συνειδητοποιημένος πολίτης. Ως πολίτης συντηρεί και καλλιεργεί τόσο το ατομικό όσο και το συλλογικό. Επομένως δεν φοβάμαι, όμως προσέχω εμένα και τους γύρω μου.

“ Μια υγιής στάση ζωής είναι μεταδοτική αλλά μην περιμένεις να τον κολλήσεις από τους άλλους. Γίνε εσύ φορέας ”.

Tom Stoppard

 

https://psychologist-2111.business.site/?m=true

[wpca_cookie_allow_code type=”my-3rd-party” cc=”advertising”]

[/wpca_cookie_allow_code]

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here