Ο υπαστυνόμος Λεφάκης κοίταξε ξανά με προσοχή τα τσαλακωμένα χαρτιά πάνω στο γραφείο του. Τα παιδιά της πρωινής βάρδιας είχαν κάνει καλή δουλειά. Μόλις η ύποπτη είχε φύγει από το σπίτι της, είχαν ψάξει τα σκουπίδια και τα χαρτάκια που είχε διαλέξει με προσοχή ανάμεσα τους, του έδιναν μια εικόνα για το πρόσωπο που τον απασχολούσε τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Γυναίκα λίγο μετά τα πενήντα στην εμμηνόπαυση όπως φαινόταν ξεκάθαρα από τις εξετάσεις αίματος της. Ευκατάστατη, κινείται ανάμεσα σε Κηφισιά και στο κέντρο της Αθήνας. Κουλτουριάρα και πολυταξιδεμένη, αν κρίνει από τις αγορές βιβλίων και τις αποδείξεις εστιατορίων στο εξωτερικό. Έτοιμη να φύγει ταξίδι κάπου στην Ευρώπη, όπως μαρτυρούσε η αγορά εισιτηρίου από την Aegean.
Ο θάνατος του δικηγόρου Αθανασιάδη είχε γίνει πρωτοσέλιδο εδώ και μια εβδομάδα. Οι φυλλάδες μιλούσαν για σκάνδαλα πολιτικά και οικονομικά μιά και ο μακαρίτης βρισκόταν σχεδόν κάτω από όποια πέτρα και αν σήκωνες. Ο υπαστυνόμος όμως είχε άλλη άποψη. Η μακροχρόνια σχέση του με την εν λόγω κυρία και ο καυγάς τους στο λόμπι του Χίλτον δεν είχαν αφήσει ασυγκίνητα τα ταμπλόιντ. Και το ένστικτό του τού έλεγε ότι όσο κι αν χίλιοι άλλοι λόγοι θα μπορούσαν να είχαν προκαλέσει το θάνατό του, ο έρωτας ήταν ο επικρατέστερος.
Ένα τηλέφωνο στην Ιντερφλόρα επιβεβαίωσε τις υποψίες του. Η εντολή για λουλούδια στην κηδεία του Αθανασιάδη είχε δοθεί το ίδιο βράδυ του φόνου, όταν λογικά κανείς δεν ήξερε πως ήταν νεκρός. Η κυρία ήθελε να τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες πριν φύγει. Ο υπαστυνόμος σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου αλλά το χέρι του έμεινε μετέωρο . Το όπλο; Αναρωτήθηκε. Η ιατροδικαστική έκθεση αναφερόταν σε 22άρι περίστροφο αστυνομικού τύπου σαν κι αυτά που μπορούσες να βρεις στο Μοναστηράκι με τρία τέσσερα κατοστάρικα. Αν το είχε πετάξει; Στριφογύρισε λίγο το πρόβλημα στο μυαλό του. Κάπου θα το είχε πετάξει… Τότε τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Ο υπαστυνόμος αναστέναξε. Το ένστικτό του, τού έλεγε ότι μια γυναίκα αυτής της κατηγορίας που έφτανε στο φόνο δεν θα είχε την ψυχραιμία να πετάξει το όπλο σε κάδο σκουπιδιών. Το τελευταίο χαρτί πάνω στο γραφείο του ξανάφερε το χαμόγελο στο πρόσωπό του.
Η εικόνα ήταν ξεκάθαρη σε όλες τις λεπτομέρειες τις. Η κυρία Κ. έβλεπε ότι ο Αθανασιάδης την κορόιδευε κι όταν οι εξετάσεις αίματος επιβεβαίωσαν ότι δεν θα μπορούσε πια να κάνει παιδί πήρε απόφαση να τον εκδικηθεί. Τον πυροβόλησε στο γραφείο του αργά το βράδυ όταν στην παλιά πολυκατοικία του κέντρου που στεγαζόταν δεν υπήρχε κανείς. Έφυγε σαν κυρία και στην συνέχεια έκρυψε το όπλο στο εξοχικό της στη Νέα Μάκρη και ετοιμάστηκε για το ταξίδι της στην Ευρώπη. Ο υπαστυνόμος ήταν σίγουρος ότι θα το είχε φυτέψει σε κάποιο παλιό τοίχο ή πάτωμα. Η εταιρεία που έκανε μονώσεις θα κάλυπτε για πάντα το μυστικό. Με λίγο ψάξιμο σίγουρα θα το έβρισκαν. Σήκωσε ξανά το ακουστικό του τηλεφώνου…
Το κείμενο έγραψε ο Ν.Κ.
(φωτογραφία κειμένου: https://bit.ly/2XZvLPX)
